Van afval tot accessoire: het verhaal achter Sammy Ray

Hoe het begon… Soms denk ik terug aan hoe het allemaal begon. Niet met een groot plan of een droom vol strategieën, maar met iets heel kleins. Een oud gordijn, om precies te zijn. Dat gordijn verhuisde al jaren met me mee, zonder echte bestemming. Te verkleurd om op te hangen, te zonde om weg te gooien, en ik kon me ook niet voorstellen dat de kringloop er blij van zou worden.

Tot er een vriendin jarig was, ik even wat krapper bij kas zat én dat gordijn weer tegenkwam. Ineens dacht ik: wat als ik hier iets van maak? Ik knipte om de verkleurde strepen heen en toverde het om tot een persoonlijk cadeau. Dat ene cadeau leidde tot meer vragen van vrienden. Of ik ook iets voor hen kon maken. En zo, zonder dat ik het doorhad, rolde ik Sammy Ray in. Niet gepland, wel precies op het juiste moment.

Oude stoffen, nieuwe dromen

Ik geloof dat schoonheid vaak verstopt zit op plekken waar we het niet meteen verwachten. Oude lakens, versleten overhemden, dekens met een gaatje in de hoek – materialen waar de meeste mensen achteloos aan voorbijlopen of zelfs in de prullenbak gooien. Maar voor mij zijn dit schatten. Elk stukje stof dat ik gebruik, heeft een verhaal. Het heeft ergens geleefd, mensen verwarmd, huizen aangekleed, herinneringen gemaakt. En dat voel je.

Mijn werk begint dus niet in een stoffenzaak, maar in kringloopwinkels, op zolders, of met een berichtje van iemand die zegt: “Ik heb nog wat liggen, misschien kun jij er iets mee?” Vaak weet ik op dat moment nog niet wat het gaat worden. Maar zodra ik het materiaal zie en aanraak, begint het te kriebelen. Ik zie de contouren van een etui, een haarband, een tas – iets nieuws dat het oude eert.

Zo ontstond Sammy Ray – als een plek waar ik mijn creativiteit kon combineren met mijn liefde voor duurzaamheid. Ik werk dus bewust met restmaterialen, vintage stoffen, oude kleding en wat ik maar tegenkom. Het is soms puzzelen: een stuk stof van een oud dekbed is niet altijd perfect recht of onbeschadigd, en ik moet regelmatig om vlekjes of slijtplekken heen werken. Maar juist daarin ligt de uitdaging – en de schoonheid.

Uniek is nooit de makkelijkste weg.

Werken met restmateriaal klinkt misschien romantisch — en dat is het ook vaak — maar het is niet altijd de makkelijkste route. Geen stapels stofrollen hier, maar net genoeg materiaal om één bijzondere item te maken. Geen massaproductie, maar kleine oplages… of gewoon: één enkel, uniek item. Juist dát is wat het voor mij zo waardevol maakt. Elk product heeft zijn eigen karakter, zijn eigen verhaal.

Soms heb ik geluk en kom ik een paar meter van een mooie stof tegen, bijvoorbeeld een afgedankt gordijn. Dan kan ik meerdere items maken en die zie je meestal terug in mijn webshop. Want ja, goede productfoto’s maken, alles netjes online zetten… dat kost tijd. Best veel, eigenlijk. Maar ik doe het met liefde.

Ben je juist op zoek naar iets écht unieks? Neem dan zeker eens een kijkje in een van de winkels waar ik aan lever. Daar vind je de one of a kind stukken, die je nergens anders tegenkomt.

Soms zit er zelfs een vleugje emotie in wat ik maak. Zoals die keer dat ik van het oude overhemd van iemands vader een feestelijke vlaggenlijn mocht maken. Of toen ik een zelfbedachte tekst op een Hippo-knuffel borduurde, speciaal voor iemand die iets bijzonders wilde zeggen. Het raakt me elke keer weer hoeveel betekenis er in zo’n item kan zitten. Dat ik op die manier een klein stukje herinnering tastbaar mag maken – dat blijft bijzonder.

Duurzaamheid: waarom nieuw als oud nog kan

Door te werken met wat er al bestaat, hoop ik een klein steentje bij te dragen aan een mooiere wereld. Minder afval, minder verspilling, en hopelijk wat meer bewustzijn. Want als je anders leert kijken, zie je ineens hoeveel waarde er nog zit in spullen die vaak zomaar worden weggegooid.

Ik geloof echt dat hergebruik de duurzaamste vorm is binnen de textielwereld. Zelfs bij biologisch katoen zijn er nog altijd grondstoffen, water en energie nodig. Dus waarom zouden we niet eerst benutten wat er al is, voordat we weer nieuwe dingen gaan maken?

En daarom werk ik het liefste met tweedehands en afgedankte materialen. Maar het heeft ook een nadelige kant. Want als je werkt met allemaal losse verschillende stoffen, betekent dit dat elk product uniek is. Zo kan ik soms maar 2 haarbanden uit één lapje stof halen.

Daarom werk ik nooit met vaste collecties of seizoenslijnen. Mijn producten ontstaan organisch, op basis van wat ik tegenkom en waar ik op dat moment inspiratie voor voel.

Dat past bij wie ik ben en hoe ik wil ondernemen: intuïtief, eerlijk en dicht bij mezelf. Ik geloof niet in massaproductie, in “meer, meer, meer”. Ik geloof in aandacht. In vertragen. In kiezen voor iets dat met liefde gemaakt is. Iets dat niet alleen mooi is om te dragen, maar ook goed voelt om te dragen.

Door te werken met restmaterialen probeer ik bij te dragen aan een wereld waarin we anders omgaan met grondstoffen. De mode-industrie is een van de meest vervuilende ter wereld. Maar ik geloof dat het ook anders kan, stapje voor stapje. Door keuzes te maken die beter zijn voor de aarde én voor onszelf.

Dus als jij straks een scrunchie, haarband of armband van Sammy Ray draagt, weet dan: je draagt niet alleen een mooi accessoire. Je draagt een verhaal. Een stukje verleden, dat met liefde is omgevormd tot iets nieuws. Iets dat er mag zijn – net als jij.